“Voordat Humans of Venlo begon was ik geen portretfotograaf. Ik maakte weleens portretten maar was vooral een fotograaf die optredens vastlegde en reportages maakte. Het liefst was ik omringd door de natuur met een camera in mijn handen. Mijn kijk op mensen was toen anders dan nu. Ik voelde me enigszins vervreemd van de wereld en ondanks dat ik een geboren en getogen Venlonaar ben, voelde Venlo voor mij als een vreemde stad. De start van Humans of Venlo was voor mij hét moment om aan de slag te gaan met portretfotografie. Het was ook een kans om op een nieuwe manier kennis te maken met Venlo.

Ik hou van echte dingen. Dingen die oprecht en eerlijk zijn. Op die manier probeer ik de mensen die voor mijn lens verschijnen ook vast te leggen. Op een ongedwongen en ontspannen manier. Op zoek naar nieuwe Humans of Venlo kwamen we soms stijlvol geklede mensen tegen. Het haar perfect in model, kleding en accessoires op elkaar afgestemd en de lippen netjes gestift. Juist bij die mensen vind ik het mooi om een kraag, die nét niet helemaal recht zit, precies zo te laten zitten. Ik weet nog dat we een keer iemand tegenkwamen die niet op de foto wilde omdat ze die ochtend, naar eigen zeggen, de verkeerde schoenen had aangetrokken. Uiteindelijk poseerde ze toch voor mijn camera en deelde ze een bijzonder verhaal.

Ik ben trots op de portretten die we de afgelopen zeven jaar hebben gemaakt. Stuk voor stuk bijzondere ontmoetingen waarin mensen zichzelf lieten zien en hun verhalen met ons deelden. Het voelde goed dat mensen zich zo naar ons openstelden.

Ik hoop dat mensen door Humans of Venlo misschien anders zijn gaan kijken naar Venlo en naar de inwoners van de stad. Naar die buurman die je vaak tegenkomt op straat of naar de persoon die voor je staat in de rij bij de kassa. We hebben allemaal weleens een dag waarop we de verkeerde schoenen hebben aangetrokken.”