Meneer rechts: “We hebben elkaar leren kennen via een neefje van me. Dat was ongeveer tien jaar geleden. Hij was toen nog een heel verlegen mannetje.” Meneer links: “Het ging toen niet zo goed met me. Ik liep weg van huis en ben een tijdje bij hem gaan wonen.” Meneer rechts: “Ik ben toen heel streng voor hem geweest. Als hij weer eens zijn mond hield en niet van zich af durfde te bijten, dan schold ik hem uit. Dat ging zo door tot hij eindelijk een keer ontplofte en het uitschreeuwde. Toen was ik zó trots!” Meneer links: “Hij heeft me echt geholpen toen. Dankzij hem ben ik uit mijn schulp gekropen. Dat maakt onze vriendschap heel bijzonder. Nu gaat het goed met me. Ik volg een opleiding tot pianotechnicus in Amsterdam. Muziek is mijn passie.” Meneer rechts: “Ik ben dakdekker. Een beroep dat bij me past omdat ik het overal en altijd kan uitvoeren. Ik hou van vrijheid, rust en ruimte. In coronatijd heb ik een huis gekocht in Hongarije. Het huis staat middenin in een bos. Iets waar ik al jarenlang van droomde. Samen met mijn gezin ben ik naar Hongarije verhuisd maar de kinderen wilden graag hun school afmaken hier in Venlo. Daarom zijn we weer teruggekomen en nu reizen we op en neer naar Hongarije. Ik vind het fijn om weg te kunnen gaan als ik het zat ben hier in Nederland. Ik kan niet goed tegen de manier waarop we met elkaar omgaan. De meerderheid van de mensen leeft vanuit angst. Daar ben ik helemaal klaar mee.”