Meisje: “Mijn vader en moeder komen uit Bulgarije. Rond hun twintigste zijn ze naar Turkije verhuisd om daar te wonen en werken. Ze hebben elkaar in Turkije leren kennen en ik ben er geboren. Mijn vader werkte als technicus en mijn moeder heeft jarenlang bij een bank gewerkt. Er is veel ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in Turkije en samen met haar, voornamelijk vrouwelijke, collega’s heeft mijn moeder geprotesteerd voor een hoger loon. Dat werd een hele toestand met rechtszaken die nog altijd lopen. Vijf jaar geleden is ze naar Venlo gekomen om hier te gaan werken bij een champignonkwekerij. Het geld dat je hier in Nederland verdient is in Turkije veel meer waard. Omdat mijn moeder in Nederland zat kon ik naar een goede middelbare school toe. Inmiddels wonen mijn ouders samen hier in Blerick. Na het behalen van mijn diploma op de middelbare school ben ik naar de universiteit in Istanbul gegaan om daar voeding en diëtetiek te studeren. Dat heb ik één jaar gedaan en afgelopen zomer ben ik naar Blerick gekomen om bij mijn ouders te wonen. Het is fijn om weer samen te zijn als gezin. In september ben ik werktuigbouwkunde gaan studeren aan de Technische Universiteit in Eindhoven. Naast mijn studie werk ik in een kledingwinkel in Roermond. Vergeleken met Istanbul is Venlo heel klein en rustig. Ik moest daar even aan wennen maar ik merk dat ik die rust ook heel fijn vind. Ik ben wel aan het onderzoeken of het mogelijk is om in Eindhoven te gaan wonen. Daar valt toch wat meer te beleven en het zou fijn zijn om wat minder tijd kwijt te zijn aan reizen. Waar ik trouwens ook erg aan moest wennen is de directheid van Nederlanders. Nederlanders zeggen precies wat ze denken en draaien nergens om heen. Dat was voor mij heel nieuw. Ik vind het wel mooi en het is vooral lekker praktisch. Ik heb van mijn ouders meegekregen dat familie altijd op nummer één staat. Daarna komt je gezondheid en daarna je persoonlijke doelen. Ik heb het gevoel dat die volgorde in Nederland heel anders is. Doelen komen eerst, familie wordt daar een beetje doorheen geweven en gezondheid wordt regelmatig vergeten. Als mijn ouders ons gezin niet op nummer één hadden gezet, dan was mijn moeder hier nooit alleen naartoe gekomen en dan had ik niet de mogelijkheden gehad die ik nu heb. Daar ben ik heel dankbaar voor en ik zal ook altijd mijn familie op de eerste plek zetten. Ik geloof dat dat iets heel goeds is en het je een sociaal en begripvol mens maakt. Dit hier is de nicht van mijn moeder. Zij is een maand geleden naar ons toe gekomen om hier te gaan werken. Ze heeft nu een baan en woonruimte gevonden in Den Haag en vertrekt daar vanavond naartoe. Dit is voorlopig ons laatste moment samen.”