Mevrouw rechts: “We zijn vriendinnen en hebben elkaar dertien jaar geleden leren kennen via gezamenlijke kennissen. Dat was in 2009, het jaar waarin onze echtgenoten zijn overleden.” Mevrouw links: “We hebben net een rondje van brug naar brug gewandeld. Dat doen we als het even kan elke week. Onderweg kletsen we over vanalles en nog wat. We hebben veel met elkaar gemeen, waaronder dus dat we allebei weduwe zijn. Mevrouw rechts: “We hebben allebei een actief leven en vervelen ons eigenlijk nooit. We hebben het wel eens over daten maar dat lijkt ons helemaal niets. Ik vind het in elk geval prima zoals het nu is.” Mevrouw rechts: “Ik ook. Wij zijn eind jaren zestig getrouwd en in die tijd was het normaal dat vrouwen stopten met werken als ze trouwden. Het werd dan vanzelfsprekend hun taak om voor het huishouden en voor de kinderen te zorgen. Eigenlijk is dat nog helemaal niet lang geleden, maar het is wel een groot verschil met de generaties na ons.” Mevrouw links: “Mannen van onze leeftijd zijn het gewend dat vrouwen voor hen zorgen. Dat merken we wel eens als we verhalen horen van andere vrijgezelle dames van onze leeftijd die een nieuwe relatie krijgen.” Mevrouw rechts: “We zouden het best leuk vinden om iemand te treffen waar we het leven dat we nu hebben mee kunnen delen.” Mevrouw rechts: “Maar we gaan ons echt niet aanpassen en we gaan al helemaal niemand onderhouden.” Mevrouw links: “Ik heb een heerlijk leven en kom niets tekort.” Mevrouw rechts: “We zijn fit, actief en zorgen goed voor onszelf. We zijn alleen maar echt niet eenzaam. Het leven is wat je er zelf van maakt.”