“Dit is mijn dochter. Ze heeft een verstandelijke beperking en woont in een woongroep in Horst. Ik haal haar in het weekend op om te wandelen of om samen boodschappen te doen. Ik heb nog een andere dochter en een zoon. Mijn zoon heeft ook een beperking maar woont thuis. Ik ben een alleenstaande moeder en werk bij een bedrijf in de logistieke sector. De combinatie van werken en zorgen valt me soms zwaar. Gelukkig krijg ik hulp van verschillende sociale instanties. Ik ervaar in mijn directe omgeving dat mensen een bepaalde mening hebben over mij en mijn gezin. Een voorbeeld: toen ik een gehandicaptenparkeerplaats aanvroeg werd er door verschillende buurtbewoners bezwaar ingediend. Prima dat je het ergens niet mee eens bent, maar iemand schreef letterlijk: ‘buitenlanders krijgen hier alles en wij krijgen niets.’ Mijn roots liggen in Suriname, dat tot 1975 bij Nederland hoorde. Zo buitenlands ben ik dus niet. Bovendien heb ik gewoon recht op een gehandicaptenparkeerplaats. Zulke opmerkingen doen veel met je en geven je het gevoel dat je er niet bij hoort. Ze laten zien dat discriminatie ook hier in Limburg nog altijd aan de orde van de dag is.”