Meneer: “We zijn al vijfentwintig jaar samen en ouders van een zoon van achttien jaar oud. We waren al die jaren elkaars vriend en vriendin, maar sinds anderhalf jaar zijn we officieel man en vrouw. Het was geen traditionele bruiloft met alles erop en eraan. De dag was eenvoudig, klein en perfect voor ons.” Mevrouw: “Mijn moeder is al op jonge leeftijd overleden. Ik wilde nooit trouwen omdat ik bang was dat ik dan de hele bruiloft alleen maar aan haar zou moeten denken en zou moeten huilen. Een paar jaar geleden overleed ook mijn vader.” Meneer: “Als je trouwt worden allerlei belangrijke zaken automatisch geregeld. We besloten daarom toch geregistreerd partners te worden. Het was dus vooral praktisch en niet heel romantisch.” Mevrouw: “Omdat het zo kleinschalig was, was het ook niet zo beladen. We hebben tijdens de ceremonie ook niet speciaal stilgestaan bij mijn ouders. Thuis staan foto’s van mijn vader en moeder en ik denk elke dag aan hen. Daar is geen officieel moment in het gemeentehuis voor nodig.”