“Ik ben opgegroeid in een dorpje in de Mekongdelta, in het Zuiden van Vietnam. In 1998 ben ik naar Nederland gekomen. Mijn man is Nederlands en we hebben een dochter van negentien jaar oud. Ik werk in een Aziatisch restaurant en gasten denken vaak dat ik Chinees ben. Ik spreek Chinees want mijn opa en opa kwamen uit China, maar omdat ik opgegroeid ben in Vietnam voel ik me ook Vietnamees. Met mijn familie spreek ik een Vietnamees dialect. Ik ga nog regelmatig naar Vietnam op bezoek bij mijn familie. In coronatijd is het heel fijn dat we kunnen bellen via een videoverbinding. Als je je familie zo lang moet missen is dat echt een uitkomst. Toen ik net in Nederland woonde bestonden er nog geen mobiele telefoons. Mijn moeder had geen vaste telefoonlijn maar onze buren in Vietnam wel. Als ik dan met mijn moeder wilde praten belde ik mijn buren en zij haalden mijn moeder thuis op zodat we even konden praten. Vervolgens kreeg ik rekeningen van honderden guldens. Bellen was echt nog duur dus we hebben in die tijd ook veel brieven naar elkaar geschreven. Mijn moeder is nu negentig jaar oud en ik ben dankbaar dat de techniek nu zover is ontwikkeld dat ik haar op elk moment kan spreken én zien.”