“Ik woon samen met mijn man en vier kinderen in Venlo. Ik zeg altijd dat ik moeder van vier kinderen ben, maar eigenlijk heb ik er vijf. In 2012 was ik zwanger van mijn vierde kindje. Na achttien weken zwangerschap bleek het mis te zijn en moest ik bevallen van een dood kindje. Het was een bizarre ervaring. De eerste dagen na de bevalling kreeg ik nazorg maar dat stopte al vrij snel. Vanaf dat moment stond ik er voor mijn gevoel helemaal alleen voor. De wereld om me heen ging gewoon door maar mijn wereld stond stil. Van mijn omgeving kreeg ik reacties als: ´het heeft zo moeten zijn´ of ´de natuur heeft voor je gekozen´. Ik begrijp dat zulke opmerkingen goedbedoeld zijn maar op dat moment wilde ik ze echt niet horen. Veel liever had ik gehoord: ´wat vreselijk dat dit je is overkomen, ik ben er voor je´. Op het praten over een miskraam, stil geboren kind maar ook abortus, rust in onze samenleving nog echt een taboe. Ik vind dat heel gek. Waarom zou je niet mogen of kunnen praten over iets dat zoveel pijn en verdriet met zich meebrengt? Ik heb er mijn persoonlijke missie van gemaakt om dit taboe te doorbreken. In 2019 heb een opleiding gevolgd om ouders te leren begeleiden na een miskraam of stil geboren kindje. Ik ben nu gecertificeerd coach en heb een eigen praktijk waar ik ouders begeleid om hun gevoelens een plekje te geven.”