“Mijn ouders zijn, net als zoveel andere tweede generatie Molukkers in Nederland, kinderen van KNIL-soldaten. Hun opvoeding was strikt en dat hebben ze voor een deel ook op ons, de derde generatie, overgebracht. Bij ons thuis werd hierdoor nauwelijks gecommuniceerd. Alleen als ik muziek maakte voelde ik echte, emotionele verbinding. Je zou kunnen zeggen dat mijn gitaar hierdoor de manier werd om thuis te kunnen praten. Als ik nu soleer zeggen mensen wel eens dat mijn spel ze diep raakt. Dat heeft er denk ik mee te maken dat ik altijd vanuit mijn hart speel. Ik probeer echt een verhaal te vertellen. Niet met woorden maar met snaren. Op die manier heb ik als kind leren praten…”

Het hele verhaal van Tasilo hoor je in Humans of Venlo de Podcast.