“Ik wil anderen graag meegeven dat het belangrijk is om te genieten van elke dag. Je weet nooit wat de toekomst brengt. In 2012 werd bij mij borstkanker ontdekt. Je schrikt je rot en gaat meteen een behandeltraject in. Ik kreeg chemotherapie en werd daar heel ziek van. Elke vier weken kreeg ik nieuwe chemo toegediend. Dan was ik drie weken heel ziek en de vierde week voelde ik me weer goed. In zo’n vierde week at ik alles wat ik lekker vond en een week later was ik weer doodziek. Inmiddels ben ik weer beter maar ik ben fysiek nooit meer de oude geworden. Ik ben snel moe en moet heel goed nadenken over hoe ik mijn dag indeel. Tussendoor voldoende rusten is belangrijk voor me, anders houd ik het niet vol. Via via ben ik met een groep vrouwen in aanraking gekomen. Zij hebben ongeveer hetzelfde meegemaakt als ik. Eens in de zoveel tijd zien we elkaar en praten we samen over hoe het gaat. Het is prettig om te praten met andere vrouwen die precies begrijpen wat je hebt meegemaakt. Ik woon samen met mijn man en jongste zoon. Onze oudste zoon is al uit huis en woont samen met zijn vriendin. Sinds een paar jaar weten we dat onze jongste zoon autisme heeft. Mijn man en ik zijn op zoek naar een plek waar hij kan werken, zodat hij een zinvolle dagbesteding heeft. Het is moeilijk om iets voor hem te vinden om dat hij best wel slim is. Hij heeft een vmbo-diploma maar zou niet op zijn plek zijn in een standaard bedrijf. Je hebt in Venlo verschillende plekken waar mensen met een mentale beperking kunnen werken onder begeleiding. Voor die plekken is onze zoon weer net iets te intelligent. Een plek waar hij kan werken op vmbo-niveau maar waar ook iedereen begrip heeft voor zijn situatie, zou perfect zijn.”