Mevrouw met zwarte jas: “We wonen allebei in hetzelfde appartementencomplex. Zij is mijn benedenbuurvrouw. Als er iets te doen is in de buurt gaan we daar altijd samen naartoe. We bezoeken alle festivals en markten, en staan het liefst vooraan te dansen. Een andere vriendin van ons gaat ook altijd mee. Zij is al tachtig jaar oud maar nog heel actief en fit. Zelf ben ik zesenzestig. In 1965 ben ik vanuit Indonesië naar Nederland gekomen, samen met mijn ouders, broer en drie zussen. Ik heb jaren gewerkt in een verzorgingstehuis voor dementerende ouderen. Ik ben moeder van twee dochters en oma van één kleindochter.” Mevrouw met groene jas: “Ik ben eenenzeventig en moeder van vijf kinderen. Tussen de oudste en de jongste zit vijftien jaar verschil. De oudste vier zijn in Suriname geboren en de jongste hier. Inmiddels heb ik acht kleinkinderen en ben ik overgrootmoeder van één achterkleinkind. We vinden het jammer dat er vanwege het coronavirus nu geen evenementen zijn in de buurt. Toch gaan we er nu af en toe samen op uit, zodat we ons niet hoeven te vervelen. Natuurlijk houden we netjes afstand.”