“Als magazijnmedewerker ben ik verantwoordelijk voor de bevoorrading van alle afdelingen in VieCuri. Het magazijn bestaat uit twee delen: een gewone opslagruimte en een steriele ruimte. De steriele opslag kun je alleen binnen via een sluis. Hier liggen onder andere spuiten, naalden en infuuszakken. In de andere opslag liggen producten als luiers, pleisters en verband. Ik ga normaal gesproken naar verschillende afdelingen toe. Ik scan daar welke producten aangevuld moeten worden. Vanuit het magazijn breng ik dan de juiste spullen naar de juiste afdelingen toe. Ik maak ’s ochtends een ronde en ’s middags na de lunch. Toen ik begon met werken in het ziekenhuis werkte ik bij de afdeling transport. Een jaar later ben ik in het magazijn gaan werken en daar werk ik nu ongeveer negen jaar. Ik werk fulltime en normaal gesproken alleen op werkdagen. In verband met het coronavirus werkt ons team nu ook in het weekend. Dat doen we in wisseldiensten. Vanwege alle maatregelen is het nu niet meer mogelijk om afdelingen zo maar op en af te lopen. Iedereen in ons team heeft daarom een vast werkgebied gekregen. Mijn gebied is nu de intensive care. Ik ben eraan gewend om daar te komen en te zien dat patiënten er slecht aan toe zijn. Het verschil met een normale situatie is dat er nu veel meer patiënten liggen en dat iedereen in beschermende pakken werkt. Die beschermende kleding moet ik ook aan voordat ik de afdeling op kan. Op de intensive care is nu constant veel materiaal nodig. Ik breng bijvoorbeeld zuurstofslangen, zuurstofmaskers, handschoenen en beschermende jassen naar de afdeling. Ik maak nu wel meer uren maar ik heb niet het gevoel dat ik het drukker heb dan normaal. Dat komt omdat iedereen elkaar heel goed helpt. De sfeer is nu nog hechter dan normaal en iedereen staat voor elkaar klaar. Het hele ziekenhuis werkt intensief samen. In mijn team werken mensen van verschillende leeftijden. Sommige collega’s zijn wat ouder of hebben een kwetsbare thuissituatie. Deze collega’s willen daarom liever niet op afdelingen werken waar coronapatiënten liggen. Daar heeft iedereen begrip voor dus wordt er rekening mee gehouden. Als ik thuiskom kan ik alles wat ik zie vrij makkelijk loslaten. Mijn vriendin werkt in een zorginstelling waar ook mensen zijn die besmet zijn met het coronavirus. Je zou verwachten dat we het hier thuis veel over hebben maar dat is helemaal niet zo. Thuis schakelen we af en zijn we even weg van de crisis.”

Dit portret kwam tot stand in samenwerking met VieCuri Medisch Centrum.