“Ik heb jaren in de modewereld gewerkt. Ik was assistent bedrijfsleider bij een modezaak en had het daar ontzettend naar mijn zin. Toch wilde ik op een gegeven moment iets anders. In die tijd zaten we in een financiële crisis en via mijn schoonzus, die bij VieCuri werkte, ben ik toen begonnen als schoonmaker in het ziekenhuis. Ik vond het meteen leuk. Inmiddels ben ik aandachtsvelder in de high care zones van VieCuri. Dat houdt in dat ik verantwoordelijk ben voor de schoonmaak op afdelingen waar extra zorgvuldig moet worden gewerkt. Denk aan de spoedeisende hulp, het Geboortecentrum, operatiekamers en de intensive care. Op deze plekken in het ziekenhuis worden de meest kwetsbare patiënten verzorgd. Ik sta zelf veel op de vloer maar houd daarnaast goed in de gaten of alles op de juiste manier wordt gereinigd, of alle materialen aanwezig zijn en of de juiste mensen op de juiste plekken staan. We wisselen elkaar af maar de schoonmaak gaat vierentwintig uur per dag door. Je moet als schoonmaker heel erg goed nadenken over wat je doet en in welke volgorde. Hygiëne is op dit moment belangrijker dan ooit. Als je aan het werk bent op een plek waar coronapatiënten liggen, moet je je strikt aan alle protocollen houden. Je moet je zelf en je collega’s zo goed mogelijk beschermen. Je kunt niet zomaar even bijspringen op een andere afdeling. Ik ben een echte aanpakker en vind het heerlijk om ervoor te zorgen dat alles goed verloopt. Daarnaast vind ik het heel belangrijk om mensen te enthousiasmeren voor dit werk. Soms wordt er een beetje neergekeken op schoonmakers. Ik vind het belangrijk om uit te dragen dat ons werk een serieus beroep is. We zijn een belangrijke afdeling in het ziekenhuis en we zijn, zeker op dit moment, onmisbaar. Dat krijgen we nu ook veel te horen van collega’s. Ik vind het heel fijn als mensen hun waardering naar ons uitspreken. Ik vind het heel fijn om met mijn werk een steentje bij te dragen aan al het harde werk dat wordt verzet in het ziekenhuis. Dat geeft je de energie om weer door te gaan. Sinds de uitbraak van het coronavirus lijkt het af en toe alsof ik in een slechte film ben beland. Je weet niet wanneer het ophoudt en dat is echt vreselijk. Omdat ik veel op de high care zones aan het werk ben, zie ik heftige dingen. Ik zie coronapatiënten vechten voor hun leven. Sommige patiënten hebben hun kasten vol hangen met kaartjes en tekeningen van familie. Toch zijn ze heel alleen. Je kunt ook niet echt contact maken met de coronapatiënten. Ze zijn vaak te zwak en slapen meestal als ik langskom. Soms glimlach je even en steek je je duim omhoog. Dan heb je toch het gevoel dat je hen een hart onder de riem steekt.”

Dit portret kwam tot stand in samenwerking met VieCuri Medisch Centrum.