“Ik heb veertig jaar gewerkt als lerares op een katholieke basisschool in Grubbenvorst. In 1986 werd ik zwanger van mijn zoon. Moeder worden was mijn grootste wens maar destijds had ik geen partner. In die tijd was het not done om alleenstaande moeder te zijn, al helemaal niet op een katholieke school. Het bestuur van de school vond dat ik als lerares een voorbeeldfunctie had, en bepaalde daarom of ik op de school mocht blijven werken. Er werd een vergadering georganiseerd waarin de ouders op de hoogte werden gesteld. Gelukkig had ik goed contact met alle ouders en mocht ik blijven werken. Sinds een paar jaar ben ik gestopt met werken. Ik heb altijd met heel veel liefde en plezier voor de klas gestaan, maar ik vind het ook heerlijk om niet meer te hoeven werken. Wel vond ik het moeilijk om afscheid te nemen van de collega's, ouders en kinderen. Ik doe nu vrijwilligerswerk en werk veel in mijn tuin. Mijn zoon is inmiddels volwassen en woont in Istanbul. Hij is getrouwd met een Turkse vrouw en werkt als fotograaf. Binnenkort verhuizen ze naar Parijs. Mijn zoon gaat daar werken als fotojournalist voor een Nederlandse krant."