Moeder: "Mijn man en ik hebben elkaar leren kennen in Zuid Afrika. Hij was daar omdat zijn ouders er kwamen werken. We werden verliefd op elkaar en zagen elkaar stiekem. Het was in het begin van de jaren tachtig dus het land was nog verdeeld door de apartheid. Een Nederlandse man met een Zuid-Afrikaanse vrouw was in die tijd not done. Als we samen over straat liepen werden we door iedereen nagekeken en ik werd met regelmaat uitgescholden. Vooral donkere Zuid-Afrikanen zeiden de meest vreselijke dingen tegen me. Alsof ik een verrader was. Tegen mijn man zeiden ze niets, dat durfden ze niet. We woonden stiekem samen en we hadden de afspraak dat wanneer iemand ons huis zou binnenvallen, we zouden zeggen dat ik zijn huishoudster was. We kregen kinderen en we wilden niet dat ze in de apartheid hoefden op te groeien. Toen hebben we besloten naar Nederland te gaan. Ik was nog nooit in een ander land geweest. We hebben een tijdje op een camping gewoond en vanuit daar gekeken voor een huurwoning. Toevallig zagen we in de krant een advertentie staan voor een huurwoning in Venlo. Zo zijn we uiteindelijk in Venlo terechtgekomen. In het begin vond ik het moeilijk om hier te wonen, want ook hier werd ik soms vreemd aangekeken. Als ik boodschappen ging doen werd ik in de gaten gehouden door een beveiliger, alsof ik een crimineel was. Ook hier was racisme, maar op een andere manier als in Zuid-Afrika. Ik heb het nog altijd moeilijk met het koude weer en ik vind het ook nog steeds gek dat je een afspraak moet maken om bij iemand op bezoek te gaan. In Zuid-Afrika loop je gewoon bij elkaar binnen en maak je tijd voor elkaar. Onze kinderen zijn inmiddels volwassen en we zijn heel gelukkig hier. Mijn oudste dochter woont weer in Zuid-Afrika, omdat ze hier niet kon wennen. Voor mij voelen zowel Zuid-Afrika als Venlo als mijn thuis. Het droomscenario zou zijn dat ik elk jaar de helft van het jaar in Venlo zou wonen en de andere helft in Zuid-Afrika."