“Ik kom uit een familie van binnenvetters. Toen ik negen was overleed mijn vader aan longkanker. Er was toen geen rouwbegeleiding of therapie voor kinderen na het overlijden van een ouder. Het leven ging gewoon door. Toen ik drieëntwintig was ging ik op mezelf wonen en al snel was ik vaste klant bij de coffeeshop en bij de drankhandel. Ik dronk en ik blowde om mijn zorgen te vergeten. Buiten was ik de vrolijke versie van mezelf. Zodra ik alleen thuis was greep ik naar de alcohol en drugs die me hielpen om even te vergeten dat ik leefde. Dit ging jaren zo door totdat ik een punt bereikte waarop ik niet meer wilde leven. Dat was voor mij echt het dieptepunt. Ik ben toen hulp gaan zoeken en therapie gaan volgen. Ik ontdekte dat ik eigenlijk heel creatief ben en kunst een perfecte manier is om mijn gedachtes om te zetten in iets moois. Ik probeerde van allerlei materialen uit en ik maakte er kunstwerken van. Dit ben ik blijven doen. In de etalage van de erotheek staan nu een aantal van mijn werken. Het is mijn eerste expositie. Als ik naar mijn kunstwerken kijk weet ik nog precies hoe ik me voelde en wat ik dacht toen ik ze maakte. Kunst is een heel belangrijk deel van mijn leven geworden en ik hoop dat ik mijn werk als uitlaatklep kan blijven gebruiken om mijn gedachtes en emoties een plekje te geven. Het is nu dertig jaar geleden dat mijn vader overleed. Sinds deze zomer ben ik volledig clean en heb ik voor het eerst het gevoel dat ik aan de andere kant van de lijn sta. Ik zie voor het eerst het positieve in de dingen en ik voel me beter dan ooit.”